De allereerste blog op deze site mag ik schrijven; spannend en eervol tegelijkertijd. Het lijkt me leuk om het dicht bij huis te houden. Dat kan ik ook het beste. Veel leesplezier.



De Kessler Stichting is een organisatie waar veel verschillende mensen worden opgevangen. Het spreekt voor mij voor zich dat de mensen die er werken ook niet te veel op elkaar lijken. Zo krijg je vanzelf vragen, discussies en aanpassingen van beleid. En soms ook gedoe. Maar gedoe is goed, zeker als je dat een beetje coordineert, kadert of soms stimuleert. Mijn ervaring is dat mensen veel zelf kunnen oplossen zeker wanneer ze de ruimte voelen om elkaar aan te spreken, fouten te maken of te experimenteren. Talenten moeten hun kans krijgen. Zo hebben wij geen beschreven beleid om hoe om te gaan met diversiteit. Dat omgaan gebeurt in de dagelijkse praktijk en waar het dreigt het vast te lopen is het de verantwoordelijkheid van ons allen om het bespreekbaar te maken. Dat gaat met horten en stoten en leidt soms tot verrassende resultaten.

Zo vertelde me een medewerker laatst dat hij (zelf moslim) het Halal thema op de afdeling had besproken en opgelost. Samen met zijn collega's en clienten en zonder enige inbreng van een leidinggevende of stafmedewerker. Hij vertelde me zijn aanpak en resultaat. "We eten gewoon een paar kees vis, vegetarisch en af en toe speciaal Halal bereide maaltijden. Dan blijven binnen de kosten, is iedereen happy en bovendien heb ik even uitgelegd wat Halal eigenlijk inhoudt." Het deed me denken aan de nachtopvang waar veel mensen worden opgevangen en geen ruimte is voor gebed of andere contemplatieve momenten. De clienten die graag wilde bidden hadden gevraagd of er gebruik kan worden gemaak van de lege spreekkamers, elders in het gebouw. En zo kwam ik op een dag een man biddend op een kleedje tegen toen ik per ongeluk een dichte deur wilde sluiten. Natuurlijk schuurt het soms ook. Wat te doen in een nachtopvang met een 'transgender' die in transitie is en van de mannen naar de vrouwenzaal wil verhuizen of de medewerker die veel moeite had een dronken client die buiten bewusttzijn was geraakt te helpen omdat hij halfnaakt in zijn kamer lag. Clienten die in hun eigen taal praten met elkaar of de hulpverlener consequent zo aanspreken omdat hij weet dat hij hen verstaat tot ergenis van anderen die het niet begrijpen. 

Nee niets is vanzelfsprekend maar wanneer ik rondloop door de organisatie en al die mensen zo met elkaar zie werken, lachen en discussieren dan weet ik dat diversiteit het beste is wat je kan overkomen. Het maakt te rijker, je doet je werk beter en je leest de krant (doet iemand dat nog) met nog meer interesse. Graag haal ik aan wat een van mijn schoonzoons (hij komt uit Servie) mij heeft geleerd.

Bram, moeite doen om een ander te begrijpen is al goed, perfect hoeft niet. In Servie zeggen als aanmoediging tegen elkaar 'het is goed genoeg.' Daarmee toon je respect voor iemands interesse in een ander, een andere taal of cultuur. Mooie woorden, ik sluit me er graag bij aan. 

Bram Schinkelshoek

Kessler Stichting